domingo, 12 de março de 2017

I NOSTRI ZUGHI


                                     I NOSTRI ZUGHI

La fionda la  era el nostro strumento depì doparà.Prima, par cassar oseleti, dopo par far el tiro al segno e anca par far la guera intrà de noantri tosatei.Un di, dovaria esser ntel ano 1947 gèrimo nte na granda batàlia intrà na dùsia de tosati e  ogni un de noantri se gavea na tosata con un sacheto de sassi. Le era le nostre porta-munission. Mi gera darente un mato quando ghè saltà fora un inimigo, fando pontaria e osando: Man al alto..!Come no go mia obedio el me mga dato na fiondada in boca e el me ga spacà par meso, el dente davanti, a la sancaLè stato un bruto dolor!E parché ghera restà un toco de dente, quando metea in boco qualcosa caldo o fredo,  no suportea el dolor.   Dopo de un per de mesi, el sirùgico  el ga cavavia quel toco. Son restà un bel tempo con quela   finestra verta.Quando parlea  con qualchedun,  metea la man davanti a a boca.  Al 1948 i me ga metesto un dente novo fodrà con na làmina de oro.  A quel tempo,n dente bianco, par via del costo gra|ndo del material, el costea tanto  depì.I me amighi i me ciamea de sigano parche, sta gente, par tradission i li  doparea  spesso.Quando go scominsià a laorar ntea Marina  Mercante italiana, ntea prima pemission che go ciapà, son ndato cavar el dente de oro e trucarlo par un dente bianco.Son deventà molto felice!

 

Nenhum comentário:

Postar um comentário

Gostaria de receber comentários referentes aos ssuntos expressos no Blog do Talianeto