terça-feira, 30 de abril de 2013

ALDO TONIAZZO

Caro HonórioTonial! Fui cirurgião dentista de profissão, aposentado a dois anos! Cirurgião dentista de segunda a quinta! Nos fins de semana, desde 1975, sou fotografo etnográfico, da Universidade de Caxias do Sul! Sou um dos fundadores do Ecirs, juntamente com a Cleodes Piazza e José Clemente Pozenatto, entre outros! O Projeto Ecirs, desde 75 se ocupa na recuperação da memoria da etnia Italiana! Maiores informações podes obter no tio Google! Aliás, vi que tens um dicionário do Talian que me interessa e vou pedir para meu mano Telmo Toniazzo, contador em Erechim, comprá-lo, pois em breve quero ir para aquelas paragens! O Telmo e o Celso, manos meus são os que geriram o Estar do Chile, de nossa familia, agora quase todo vendido! Não sei se chegastes a ver o link da UCS que postei No Talian. se não vistes posso mandá-lo! São mais de 40.000 imagens gerados por nós!

Abs



domingo, 21 de abril de 2013

Gianluca Morbin-Verona it

Luca Morbin 15 de outubro de 2012 11:22


bongiorno profesor...voeo complimentarme co lu dopo aver leto un articolo scrito in talian, mi so de Vicensa, e credo che anca i so noni i gera da ste parti...parche el ga la lengua de me nono. desso el diaeto veneto el cambia cadensa da un paeseto a che altro. non lo gavemo pi el vero veneto...me sa che lo conservè voaltri in Brasie, ma mi lo parlo sempre..soeo coi foresti a parlo Italiano. tanti saeuti!

sábado, 20 de abril de 2013

Renato Grando


Quando se parla in cultura taliana vien suito in mente l’idea de talianità. La talianità vol dir la identità pròpia dei migranti taliani e i sui dessendenti. L’è quel che ne distingue de tuti i altri, nò par èsser meio o diferenti, ma par portar una contribussion taliana a tuta la società gaùssa.
La preservassion dela cultura la ga de bisogno dela preservassion dela léngoa. Mantegner viva uma lègoa l’è mantegner viva la diversità cultural. Come el gà scrito Gilles Lapouge: Quando desaparece uma língua, é uma cultura que naufraga. Por isso, os lingüistas se transformam em caçadores de línguas doentes, mais ou menos como os naturalistas buscam, nas águas de Madagascar, um exemplo do peixe primitivo caeledanthes, ressurgido em 1935”. Os idiomas ameaçados de extinção são como seres vivos, animais ou vegetais ameaçados de extinção.
Conclusion depí che ciara. Ma, par disgràssia, se trova sempre persone che le pensa de nantra maniera. E persone de chi se spetaria altri pensieri e parole. Vui ricordar due fati. Par no dir che invento, vê dao i nomi e cognomi. Primo, Antonio Mottin (Ir. Élvio Clemente) el ga scritoto queste parole: “Qual seria a sorte do talian entre nós? Valerá a pena mantê-lo com a força política que algumas pessoas a instituições estão lhe emprestando? Mais vale um bom curso de língua italiana standard do que perder o precioso tempo em lecionar para crianças e jovens uma língua que não possui unidade de léxico, de sintaxe e morfologia mais perto do português que das raízes venetas”. (Imigração Italiana e Estudos Ítalo-Brasileiros, 1996. P. 254). Secondo, Frei Silvio Armigliato el ga scrito, più o meno queste parole, che nol capia parchè se scrivea ncora in dialeto sul jornal. Le saria cose sensa importansa par i giorni de incó.
Par preservar la cultura, sia taliana a qualunque altre, bisogna ver orgóglio de far parte de la sua cultura. In questo senso vui transcriver parte de un lavoro già publicato. Ècolo:
Talian, che parola zela? Cossa volela dir? Una idea sospeta? Una proclamassion d’onore? O la saria un semplice sbàlio?
Proarò risponder. Par scomissiar polito, credo, la meio maniera l’è ricordar una expression tante volte dita e scrita, e che la ga alsà le rece de nò poche persone. De una parte, e quà me meto in meso mi, la saria na belíssima Idea; da nantra parte, secondo diverse persone, la saria na expression de un’idea sospeta e pericolosa. Son drio far mension a la spression: MI SON TALIAN, GRÀSSIE A DIO.
Scoltando diversi comentàrii, fao trè rimarche:
Prima de tudo suligno quei che i la ga capio par roverso. Mi so ntalian gràssie a Dio, la saria un ritorno a le idee rassiste nazi/fasciste.
Seconda, persone meno sospetose le ga pensà che saria un pícolo sbálio sensa nessuna importansa. El giusto saria dir: Io sono italiano, grazzie a Dio.
Tersa, e par ùltimo, no semo davanti nè de una idea rassista, nè de un sbàlio de ignoranti. Mi son talian, grassie a Dio, la ze la spression dela léngoa, el Talian, fata dai imigranti italiani e dei soi dissendenti nel Rio Grande del Sul. Mi son talian, gràssie a Dio, la zé, sora tudo, la expression d’orgóglio e d’onore de una gente che, con tanto laoro, sudore e fede, la ga giutà far el Rio Grande de incó.

Leonir Dallazem

Leonir Jose Dallazem


Professor Honorio, Fui informado pelo Renato Grando, que o sr. publicou um dicionário "Portugues/Talian." Gostaria de saber como faço para adquiri-lo.
Se quiser pode me mandar via mensagem o número de sua conta e o valor que eu faço um depósito. Lhe envio por e-mail o comprovante. ou tambem tenho um compadre que mora ali em Erechim, posso pedir a ele que vá até o sr e faça o pagamento e retire o dicionário em mãos. Como o sr preferir.
O nome do meu compadre é Raul Triacca. Mexe com som, com eventos, talvez o sr até conheça ele.
Un gran saludo, amicio.
Meu e-mail: leonirdallazem@yahoo.com.br
Leonir

Carìsimo Leonir.
Comunicarme con ti lè un onor e un gran piaser.
Go savesto chel Raul Triacca lè to compare. No lo cognosso mia, ma miredo che te ghè el emai de lu, o el telèfono.
Dighe al Raul chel vegna catarme e ghe darò un libreto de presente a lu e un anca par ti.
Ghenò scrito nove libri, tuti in Talian.
El dissionàrio el costa R$ 30,00 (Trinta reais)
Son de star a la rua Maechal Rondon, 458 , darene la hidraulic, praticamente nel sentro dea cità de Erechim.
Par favor, va ntl Google, digita Blog do Talianeto e te vedarè que te si belche là anca ti.
Um struon de man dl
NB. No son mia pi bon de parkar ben, parhe go soferto due oprassion de cancro in boca e i m ga taiaia el soler dea me lngoa.
Nono Honório Tonial

GIUSTO OMENAIO

Honório Tonial
Vardo el azul del celo
A saludar la bela matina.
Là in fondo, distante
El rurulo dea colombina
Remira el so bel amante
Intanto anca sto ano declina.
Orassion al nostro Sinor

Zé nantro favor divino
A pensar ntel nostro Talian
No posso mia smentegarte
Incoi, el ieri e anca diman
Nostr gran  omenaio, vui farte!

Mena avanti el to programa
A difonder la nostra cultura
Ricordar dei nostri antenati
A la granda socetà futura
Vardar i laori ben fati
Intanto a la Maravilia bela
La sedia taliana in cità
I to impegni la ricordarà
A ti el giusto omenaio l‘è quà!.

quarta-feira, 17 de abril de 2013

Renato Grando

Renato Grando mencionou você em um comentário no grupo Nostro Talian.


Renato Grando 16 de abril de 2013 23:36

Carìssimo Honório Tonial vui dirte che me se de gran aiuto el tuo dicionário, ricoro alu tuti di, go scomicia a scriver in talian qua nte la internet e ghene tante parole che mi no so ncora sriverle, lora el me tira tute le dubie e cosi imparo sempre depi. Me se de grande stima. Grasie tanto amicio, un strucon.



terça-feira, 16 de abril de 2013

Renato Grando

Contemo un pochetin sora la storia che ga dato el inicio de la imigrassion italiana.

Contadini del norte de la Itàlia – 1875
Na stòria de fame e sofrimento
La Mèrica – na speransa
Ntel ano de 1875 ga scominsià rivar al Brasil, le prime fameie de contadini véneti, de la region norte de la Itàlia. De più de novanta par sento dei imigranti italiani vegnesti al Brasil i zera contadini.
Contadini del véneto zera i laoranti de la rossa, de le tere vénete. La maioransa, no i gavea tera, gnanca casa. I contadini laorea ntele tere a truco de na parte dei produti agricole che i catava sù. La parte più granda de la produssion tochea darghe ai paroni de le tere.
Le tere zera magre e adubi ghinera mia. Par adubar le tere, i doparea sol el sterco de le poche bestie que i gavea. E lora, la produssion la zera sempre scarsa.
I contadini zera sploradi par i proprietàrii de tere e i so vassali. Come i ndea de star ntele case dei paroni de le tere, ghe tochea pagar el afito de la casa.
La Itàlia, un paese con pochi recorsi, sofrea con quase un sècolo de guere che ga sucedesto vanti de la unificassion italiana.
I poareti contadini passea fame. In stato de miserabilità, i contadini infrontea anca, le malatie che copea na mucia de gente. Zera un pòpolo sensa speransa, sensa futuro.
Cosita, vivea i nostri antenati, i nostri parenti, e nostri bisnoni.
Dopo de rebelarse contra i governanti italiani, i ga scominsià emigrar al Brasil. “Ndemo a la Mèrica catar fora sta cucagna!”

domingo, 14 de abril de 2013

iVANIR sIGNORINI



Honorio Tonial
Ghemo trucà due o trè parole tel feissebuche e ti gheto dita par mandar mio e-mail par coà.
Me pare gà nasesto a Guaporè, RS. Mà ancora pìcolo so pare gà ndato a Caxambu do Sul, SC ndove lu vive fin incò. 
Mi ades vivo a São Paulo ndove ensegno filosofia tea università.
E el talian ze, come dizea Frete Rovilio Costa, la lengoa che gò ciucià tea teta de me mama.
Un strucon e ze un onor parlar con ti 
Ivanir Signorin 



Carìssimo Ivanir
Mi go studià due ani ntea Escola Normal Rural Imaculada Conceição de Guaporé. (1948 e ‘1949)
Che bela cità a farme granda nostalgia. El Prefeito lera Silvio Snson ,  a quel tempo.
Ai 87 ani, compidi el mese passà son drio laorar ntel computador par mantegner viva la lingua dele nostre mame, che ti e Rovilio gavi mensionà.
No cognosso mia Caxambu do Sul.Elo darente al mar?
Anca  ti te si maestro.
Quà ntel Brasil no i ghe dà `mia valor parché no i è mia ladri! O polìtichi.
Ma ndemo avanti, fin che la dura.
Te ringrassio parche la tua comunucassion la deventa un regalo de doménega che me iuta a volerghe ben  la vita e ai amighi.
Un strucon
acess

Ivanir Signorini


vanir Signorini
Brao Honório.
Par mi ze un onor saver che ti, poro Frei Rovilio e nantri tanti sei drio portar avanti nostro talian. Gho ledesto na mutcha de cose che ti escrive tel Brazil talian.
Te ghó manda un convite par èsser me amico tel face.
Gne un tozo che ze de Rio grande ma adesso ze de estar em Chapecó, SC, che gha fato un face tchamado TALIANI BUONA GENTE. Li gne na mutcha de taliani che vede e impara nostra léngoa.
Un strucon par ti
Ivanir Signorini

sábado, 13 de abril de 2013

IVI CASANOVA

Ivo Casanova comentou uma foto em que você foi marcado.


Ivo escreveu: "Ademir: ao ler tua fantastica mensagem fui tomado de tamanha emoção que chorei copiosamente poisme fez retomar mais profundamente a pessoa delGran Maestro Honório com sua eterna e inseparavelcompanheira Vanda, ao fazer mais esta manifestação,confesso que no meu parco dicionário não encontro palavras para destacar o suficiente tudo aquilo que o Professor merece.Mil beijos e infindáveis abraços. O sempre amigo de coração Ivo Casanova."





sexta-feira, 12 de abril de 2013

Eloiza Tonial Zanella.

Eloisa Tonial Zanella


Boa noite Tio Honório! Temos um carinho muito especial também por você, a mãe e as tias sempre nos contaram das histórias da infância delas. Foi uma pena não ter conhecido meu vô Gentil, mas temos orgulho de toda a caminhada e exemplos bons que deixou. Hoje meus pais residem em Campo Erê, SC, região Oeste. Eu moro em Blumenau, estudo Medicina, terceiro ano. Minha irmã Andreia mora em Florianopolis e estuda Musica,segundo ano. Nos visitamos bastante, mas é difícil estar longe dos pais... Sinto muito falta da minha vovó Beatriz e também do tio Kide, passamos momentos muito felizes juntos. Ah, Tio Honório, eu conheço seu dicionário de Talian, inclusive estudei italiano pelo Centro di Cultura e consigo me comunicar bem, gosto muito da língua. Parabéns pelo belo trabalho, admiramos muito sua força de vontade e amor pela língua! Un forte abraccio, bacione di me e di miei genitori! Buonna notte!



terça-feira, 2 de abril de 2013

Opinião

Num domingo de Pascoa somos brindados pelo Correio do Brasil, por um impressionante artigo anunciando o prelúdio do fim do mundo através da Correia do Norte, provavelmente ameaçada pela co-irmã Correia do Sul, aliada com os Estados Unidos.
Por ocasião do desasatroso acidente da boate Kiss de Santa Maria-RS houve um abalo noticioso mundial.
Está chegando a hora da verdade!
Um novo Papa, com perspetivas de modernização da Igreja Catòlica; a Copa das Federações e Mundial de Futebol; os pomposos carnavais; o “superavit” econôm,ico e de produção de alimentos: os recordes de telefones celulares e tantas outras conquistaa da humanidade contrastam com a falta da verdade realista e amor à vida.
A dissolução da familia, as estradas com máquinas “assassinas: ( Só no Brasil as estatísticas apontam 40.000 mortes anuais!) ; a juventude destruída pelas malditas dogas: pèssima saúde, educação, segurança e ética; a absoluta falta de filantropia; materialização destruidora da natureza, tudo leva à banalização da vida humana, ignorando-se a espiritulidade e a infinitude da alma humana, passageira “esmática” de uma viagm sem destino.
Restam-nos as redes sociais, a imprensa informativa e investigativa e o fingimento ilusório de que nada irá acontecer!.
- Onde está Deus?
- A morte é uma utopia?
- Onde estão os governos e seus balcões de negócios?
 A impunidade é uma quimera?
- Feliz Páscoa dos coelhinhos e dos chocolates e salv-se quem puder.!!!

Honório Tonial