quarta-feira, 11 de fevereiro de 2009

ELUANA

ELUANA

Quando el bacan dee pàcioe ga perso el timon;
a querta freeda , ga caresà ,
e to man fiape e el to corpo.

Quando el tempo, queo de chealtri ,
queo de noaltri , xe pasà sol to tempo
sensa girarse , fasendo finta de gnente;
eora , soeo eora , drento in te stomego
go sentio on strucon ,
e in tea testa e robe sicure se ga smissià ,
come na matassa ingarbujà .

Bestie , semo , de na società maeà,
sensa confini sicuri,
sensa rategno , sensa vergogne,
in doe che ogni di ,
nel siensio de on ospedae se abortise on ceo ,
e i ospedai xe tanti ,e i cei morti ,
sensa na storia da contare ,
i xe tanti , morti sensza ver dito gnente
sensa colpa e sensa maeatia ,
e se femo tanta maraveja , e tanto pacioeare ,
so ti Eluana , simboeo da sacrificare
a na cultura orba dove a vita vae ,
se a va drio a so strada ,se no a rompe e bae .

Altra storia , a to storia ,co ti se vende i giornai,
se varda ea teevision ,se scolta zente scaldonai
so discussion che finisse ,
quando che stufo te struchi el boton
par stuare a teevision ,
sicuro che da quei , te ghe capio manco
de queo che xa te savei.

Co ti morta , xe caduo a rosta ,
tra el ben e el mae ,tra ea vita e a morte ,
tra a volontà del maeà ,e a volontà
de chi xe deventa paron del to destin
se no te pui parlare.
E ,vien dato par scontà ,che te toca acetare,
e decision de staltri…..
del resto , come farisito a rifiutare ?

Ma ti morta ,a to boca sarà,urla al mondo na verità.
El to siensio deventa on deo pontà so sta civiltà,
so sta libertà ,dove te ghemo fato morire
sensa bere, sensa magnare .
Questa , xe a pietà ,nostra e de to pare .

Deso , soto on nisoeo ,te speti l’ultimo insulto
sol to corpo sensa difesa ,
el corteo che te taja ,el corteo che te verze ,
par capire on parchè ,
par catare na colpa o na rason .



Eluana ,
anca mi so pare ,e te go sentio mancare ,
e no go dubi , soa colpa , sol parchè.
A vita a ga on presso, anca se dee olte a gnen svendua,
par teorie bislache ,par argomentasion indegne
dell’omo e de a so rassa.
A vita ga vaeore ,anca quea dell’ultimo desperà,
o del vecio endicapà soeo se xe l’amore
el sentimento che move l’umanità

Co ti, xe morto anca on poco de mi ,
on poco de eù , on poco de chealtro ,
on poco de staltro …
e no se poe ,far finta de gnente ,
zente in meso aea zente ognuno col so saco da portare ,
ma co poca pasiensa ,se ghe xe qualcuno da giutare .

Che a vita no a ga presso e no a se poe tocare ,
xe on vaeore da mostrare ,
na convinsion da difendare .

Oncò , 9 de febraro ,de stano , dumieenove,
xe cadua a mascara ,de on costume de stagion ,
e soto….el tristo spetacoeò de on sepolcro imbiancà,
de colpe e ragion che se confonde ,
fra a zente de strada e i capi dee istitussion.

In te l’aria, i primi segni dea primavera ,
el tiepido dell’aria ,e geme del rosaro
e sciopa soto a scorsa …
soeo el to corpo ,no gavarà primavera
e fra qualche tempo a memoria nostra ,
sarà piena de altri fati , altre storie ,
quando se sarà sugà , e false lagrime che te ga crià
e el soe scaldarà a nostra istà ,
a nostra vita seguirà il suo corso
e ti desmentegà te gavarè pace
te gavarè el siensio de Paluzza , a to tera ,
che te accoglierà e ti strenzarà nell’ultima carezza,
nell’ultima sincera carezza
fin all’eternità



Zaniolo Roberto * 9 febraro

Nenhum comentário:

Postar um comentário

Gostaria de receber comentários referentes aos ssuntos expressos no Blog do Talianeto