sábado, 21 de fevereiro de 2009

TESTAMENTO BIOLOGICO





Caro fióeo te scrivo


questo mio testamento :


mi parché son ´ncora vivo


ti parché te ghe ´ncora tempo!





Se Dio me dovesse concédare


la fortuna de vegner vecio


scuminssia suito a lédare


quéo che te digo desso:





“ Pol darse possa végnarme


tuti i mai de sta tera,


e che nessuno voja tégnarme


incretinío da matina a sera…





“ Se, ´ncora peso, dovesse


vegetare in ospedáe


pien de máchine e canete


no sentiró nessun mae!





“ Prima che te divente de peso


de ogni dí vegnerme catare….


no sta ver nessun pensiero


so quel che te ghe da fare!





“ Fa un pó de propaganda


prima de stacare e canete


e de spégnare e machinete…


cussí a storia vien pí granda!





“Casa, brusca tute e piante


che… vive in “vegetative…”


O cheé ze morte o che è ze vive…


è risposte no e ze tante!





“ Co so ´nda dal Creatore


tuto quanto ze finío!


Giusto o sbaliá o sa sóeo Dio,


ma sará fato ´l compimento


del me …”BIO – TESTAMENTO”!





Ma varda de star atento


che se fusse al ´incontrario


e che dovesse a ti tocarte…


che a gnente te me servi,


che te me dé parsin sui nervi…:


saró mi ´l giúdice costreto


co ´a scusa del amore


e dea vita che te go dá,


da pararte via dal leto


par mandarte al simiterio


sensa nessuna pietá.





E co te go mandá, te go mandá!


sensa bilieto de ritorno!


e quando vegnará ´l giorno


che saró anca mi giudicá…


chel che sará… sará,


e chel che ze stá ze sta.





(Roberto Zaniolo, quéo dea Germania)

Nenhum comentário:

Postar um comentário

Gostaria de receber comentários referentes aos ssuntos expressos no Blog do Talianeto