sexta-feira, 2 de setembro de 2016

RICORDI DEA SECONDA GUERA


RICORDI DEA  SECONDA GUERA.

Ademar Lizott



Na domènega, bela, sensa na nùvola  ntel celo, son ndato trovar me fradel Ventura, el piú vécio dea nostra fameia. Me piasea ndar trovarlo parche lè sempre na emossion sentirlo discorer stórie dei ani indrio.  Lè un cristian con speriénsia de vita e consiliero par tanti asunti.

Dopo, quando se ciucea el simaron e discorea, me gà vignesto in mente che in questo ano de 2015, mese de maio, 70 ani fà che finia la seconda guera ntea Europa, la piú bruta guera de tuti i tempi. Cossi go domandà al fradel sel gávea qualche ricordo de quei ani de guera, parche, se anca picoleto, el gà vivesto in quei bruti tempi.

Me fradel, dopo ruminar í pensieri, el ga dito:...–Òstrega...! Ghne una che go mai desmentegà, scolteme polito... Zera picoleto, gavéa nove ani, tutavia ricordo, se no me sbàlio, lera sabo vanti note, mese de giùgno, ano quaranta quatro, el mondo ancora in guera. Piovea e un fredon che se fea fadiga star lontan del fogon,  cossi se stea tuti in cosina, co pignoni e mandolini el nono co so pipeta, el pupà  col  so vin, noantri col pignaton de brodo e la mama drio pareciar la sena; zera in quei momenti che la vita ze tanto bela. Alora gà capita rento nostro vizin Balduino, el se gà fato avanti, con na fácia de poche parole, í óci rossi de chi gà piandesto. Questo tosato lera come dea nostra fámeia, lera un tosato franco e aotêntico e anca el zera moroso dea nostra zia Dozolina e ntel mese de Genaro de chel ano, el zera ndato via a soldà ntea trupa brasiliana e adesso mese de giùgno lé vignesto casa in riposo.

Alora el gà parla che lè vignesto par saludarli, vanti  ndar via, parche doman bonora ritornea via a solda. Fin ancoi zera tuto bene, ma dopo questo sabo, parche dopo mesodi gà ricevesto na carta del so capitan che lo ciamea a ritornar presto al “quartel” e che la so trupa ndea far la guera ntea Itália contra í Tedeschi e Taliani, Anca el gà savesto che in Francia, el esército dei aliadi gà disbarcà, “giorno d”, Cossi na granda quantità de soldati í zera drio pareciarse par embarca tei bastimenti, assando indrio la so terá natale, in viagio par rivar a naltro mondo, un mondo in guera.

Povereto l`era deventà squasi disperà, parche el gávea la obrigassion de far la guera e assar so genitore, morosa, parenti e amici e n´ol sà se í tornerà a riverdese. L`era disperà anca parche la guera esser in Itália, paese dei noni e bisnoni. Cossi el gà domandà un consilio a nostro nono, el piú vécio, amirà e cosiliero par diversi asunti.

El nono lo gà insegnà polito...El gà parla che`l  bisignava no lassarse menar via par el despero e che`l  gávea de compir so obrigassion col paese che el gà nassesto e acoiesto nostra gente, la “Pátria Brasiliana”. – Imbarca ntel bastimento sensa paúra dea guera, co coraio e fede in Dio, el paron del mondo e co vostro caráter pien de bontà, de carità e de fede, sempre pronto a iutar i altri, adesso te ghe la oportunità de iutar nostra gente in Itália che í ze drio patir tante dificulta, varda che adesso te ghe la gràssia de cognosser el paese dei noni e par finirla..Steo atento a quel  che te gà insegnà í noni e genitore de esser sempre un bon cristian.

Domenegà de matina, dopo dea messa, lè ndato del prete tor a benedission par el grando viaio.  Dopo riva la ora dea partensa... parenti e amici, tuti insieme a saludarlo, la tristessa de la separassion se fea sentir, la mama e la morosa drio piander.

-Adio pupa, adio mama...! Go paúra che no se veremo mai Pi...!

-Che la Madona e el Sacro Cuore de Gesù te daga la so protession,  caro fiol...! E nò desmentegarte de dir sú í siqueri de Santantoni tuti di, che noantri anca pregaremo par te!

- Mama, Pupà... Tendeghe a la mia morosa...! Consolela, che se Dio vol, ritorno par sposarla!

“-Un bacio a la mama e nantro al pupa, sinquanta a la morosa e el gà partiu via solda”

Ademar Lizott.

Nenhum comentário:

Postar um comentário

Gostaria de receber comentários referentes aos ssuntos expressos no Blog do Talianeto